Άνεργοι - Δημόσιοι υπάλληλοι - Ιδιώτες - Ιδιωτικοί υπάλληλοι - Συμβασιούχοι - Υποαπασχολούμενοι

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μετά από ενημέρωση που είχαμε από τις τοπικές αρχές (Διεύθυνση Γεωργίας, Περιφέρεια), διαπιστώνουμε πως το πρόγραμμα της Δακοκτονίας για το 2012 ετοιμάζεται να ξεκινήσει, δυστυχώς, με τις χειρότερες προϋποθέσεις των τελευταίων χρόνων. Μέχρι σήμερα, αυτό που έχει γίνει είναι ο διαγωνισμός των εργολάβων και των φαρμάκων. Αντίθετα, δεν έχει γίνει τίποτα όσον αφορά την πρόσληψη του απαιτούμενου από το πρόγραμμα της Δακοκτονίας εργατοτεχνικού προσωπικού (γεωπόνοι - τομεάρχες, παγιδοθέτες κ.λ.π.), γεγονός που αποδεικνύει για άλλη μια φορά την απαξίωση της κεντρικής διοίκησης προς τους γεωπόνους ως επιστήμονες.
Η “μπακαλίστικη” αυτή λογική είναι μακριά από κάθε επιστημονική προσέγγιση του προγράμματος και επιχειρείται να αιτιολογηθεί ως περιστολή των δαπανών λόγω της κρίσης. Γνωρίζουν, όμως, πολύ καλά, πως η μείωση του αριθμού των γεωπόνων και των παγιδοθετών επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό προκύπτει αβίαστα από τα απολογιστικά οικονομικά στοιχεία των δύο τελευταίων χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων έγινε περιστολή του προσωπικού σε ποσοστό 50%. Συγκεκριμένα  αναφέρουμε ότι:
  • Συνολικό κόστος Δακοκτονίας 2010= περίπου 4,5 εκατομμύρια, με 700.000 περίπου κόστος εργατοτεχνικού προσωπικού (25 γεωπόνοι, 228 παγιδοθέτες), ενώ
  • Συνολικό κόστος Δακοκτονίας 2011= περίπου 4,8 εκατομμύρια, με 400.000 περίπου κόστος εργατοτεχνικού προσωπικού (13 γεωπόνοι, 120 παγιδοθέτες).
            Η δακοκτονία είναι ένα συλλογικό σύστημα ολοκληρωμένης καταπολέμησης του δάκου της ελιάς. Η αποτελεσματικότητά του βασίζεται στη μέτρηση του πληθυσμού του εντόμου, στην παρακολούθηση του βιολογικού του κύκλου, ταυτόχρονα και παράλληλα με την παρακολούθηση της εξέλιξης της παραγωγής και του καιρού. Όλα αυτά τα στοιχεία επιτρέπουν την πραγματοποίηση των ψεκασμών όταν και όπου χρειάζεται. Η έλλειψη των δεδομένων αυτών οδηγεί σε περισσότερους ψεκασμούς, επιβαρύνοντας έτσι και την ποιότητα του ελαιολάδου, το περιβάλλον αλλά και την εθνική οικονομία. Το γεγονός πως η υψηλότερη δαπάνη είναι οι ψεκασμοί, εξηγεί και την αύξηση του κόστους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένας μόνο γενικός ψεκασμός στο νομό Ηρακλείου κοστίζει περίπου 1.200.000 ευρώ, ενώ το εργατοτεχνικό προσωπικό, που μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερους και πιο αποτελεσματικούς ψεκασμούς, κοστίζει λιγότερο από 700.000, για όλη τη διάρκεια της δακοκτονίας! Η παραπάνω αλήθεια είναι γνωστή, τόσο στην τοπική όσο και στην κεντρική ηγεσία. Η προσκόλλησή επομένως στις περικοπές του προσωπικού μόνο ως ανικανότητα ή ως συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης του λαδιού μπορεί πλέον να εξηγηθεί.
             Χρόνια τώρα, έχουμε εκφράσει με διάφορους τρόπους τις θέσεις μας για τη βελτίωση της δακοκτονίας (έγκαιρη πρόσληψη προσωπικού, εκθέσεις τομεαρχών, ερευνητικά αποτελέσματα κ.α.), αλλά δυστυχώς, γινόμαστε μάρτυρες συσκέψεων επί συσκέψεων, συνεδριάσεων επί συνεδριάσεων, οι οποίες το μόνο που επιβεβαιώνουν πλέον είναι το να γίνονται ακόμη περισσότερες «εκπτώσεις», με αρνητικά αποτελέσματα, τόσο για τον κλάδο μας, όσο και για το βασικότερο προϊόν της Κρήτης, το λάδι.
Έχουμε πια τη βεβαιότητα ότι αυτό έχει στόχο να οδηγήσει αρχικά στην αναποτελεσματικότητα της δακοκτονίας, ώστε στη συνέχεια, να δικαιολογηθεί η πλήρης κατάργηση του προγράμματος, για να επιβαρυνθούν επιπλέον οι ελαιοπαραγωγοί με το κόστος της (όπως και της πιστοποίησης, που τότε θα καταστεί αναγκαία), δίνοντας έτσι το τελειωτικό χτύπημα στο λάδι.
             Έχοντας επίγνωση των παραπάνω αλλά και των επιπτώσεων της προεκλογικής περιόδου, προτείνουμε:
  • στις τοπικές αρχές και την κεντρική ηγεσία, να ξεκινήσουν άμεσα τη διαδικασία για τις προσλήψεις του απαραίτητου εργατοτεχνικού προσωπικού, τουλάχιστο στα επίπεδα του 2010, ώστε να είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε προσλήψεις αμέσως μετά τις εκλογές και
  • σε όλους τους υποψήφιους βουλευτές του νομού και τα κόμματα να τοποθετηθούν άμεσα, ώστε να κριθούν αναλόγως!
            Με πρόφαση την κρίση, φαίνεται να γίνονται και πάλι τυφλές περικοπές, εκεί που μόνο όφελος θα μπορούσαμε να έχουμε. Φτάνει πια. Δεν ανεχόμαστε να λαμβάνονται αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου